Ik breng jullie een voorval uit het leven van Jezus in herinnering. Hij pakte een zweep en ging de grote tempel van Jeruzalem binnen. Een zweep in de handen van Jezus...? Dat is wat Boeddha bedoelt als hij spreekt van `Een ongewonde hand kan met vergif omgaan´. Inderdaad, Jezus kan een zweep hanteren, dat is geen probleem, want de zweep kan hem nooit de baas worden. Hij blijft alert, zo groot is zijn bewustzijn.

De grote tempel van Jeruzalem was een rovershol geworden. In de tempel zaten geldwisselaars die het hele land uitbuitten. Jezus ging in zijn eentje de tempel binnen en gooide hun tafels -- de tafels van de geldwisselaars -- omver, smeet hun geld in het rond en veroorzaakte zo´n opschudding dat de geldwisselaars maakten dat ze uit de tempel wegkwamen. Zij waren met velen en Jezus was alleen, maar hij was zo razend, zo laaiend!

Dit heeft de christenen voor een raadsel geplaatst. Hoe leg je dat uit? Want ze hebben zich alle moeite gedaan om van Jezus een duif, een symbool van vrede, te maken. Hoe kan hij een zweep in de hand nemen? Hoe kan hij zo kwaad worden, zo razend, dat hij de tafels van de geldwisselaars omverwerpt en hen de tempel uitsmijt? En hij moet wel laaiend geweest zijn want anders -- hij was immers alleen -- hadden ze hem wel aangekund. Zijn energie moet wel als een storm gewoed hebben; ze durfden het niet tegen hem op te nemen. De priesters en de zakenlui gingen er allemaal vandoor onder het roepen van `Die man is gek geworden!´

De christenen gaan dit verhaal liever uit de weg. Dat is niet nodig als je het begrijpt: Jezus is een onschuldig mens. Hij handelt niet uit woede maar uit mededogen. Hij is niet gewelddadig, hij is niet destructief, het is zijn liefde. De zweep in zijn handen is de zweep in de handen van liefde, van mededogen.

Een bewust mens handelt vanuit zijn bewustzijn. Daardoor kent hij geen spijt, wat hij doet doet hij totaal. En een van de mooie kanten van een totale actie is dat ze geen karma creëert, ze creëert niets, ze laat geen spoor in je achter. Het is alsof je in water schrijft, je hebt het nog niet gedaan of het is al weg. Het is nog niet eens alsof je in zand schrijft, omdat het geschrevene enkele uurtjes zichtbaar blijft, als het niet te hard gaat waaien -- het is alsof je in water schrijft.

Als je volkomen alert kunt zijn, is er geen probleem. Je kunt dan vergif als medicijn laten werken. In de handen van een wijs mens wordt vergif een medicijn, terwijl in de handen van een dwaas zelfs een medicijn, zelfs nectar als vergif werkt. Als je uit onschuld handelt -- niet uit geleerdheid maar uit kinderlijke onschuld -- kan je niets overkomen, doordat het geen spoor nalaat. Wat je doet, laat je vrijheid intact. Je leeft totaal en toch ga je niet gebukt onder de last van je daden.