Er was eens een man op reis die bij toeval in het paradijs terechtkwam. In India gelooft men dat er in het paradijs kalpataru´s staan, bomen die wensen in vervulling doen gaan. Je hoeft er maar onder te gaan zitten, iets te wensen en onmiddellijk wordt je wens vervuld. De vervulling van de wens sluit naadloos aan op de wens. Je gedachten worden onmiddellijk in iets concreets omgezet, de gedachte materialiseert zich automatisch. Deze kalpataru´s zijn gewoon symbolisch voor je denken. Het denken is creatief, creatief met zijn gedachten.

De man was zo moe dat hij onder een wensboom in slaap viel. Toen hij wakker werd, voelde hij vreselijke honger. Hij zei: `Ik wou dat ik ergens vandaan wat te eten kon krijgen.´ En onmiddellijk kwam er uit het niets iets te eten aan. Het kwam gewoon door de lucht aanvliegen, een heerlijk etentje. Hij begon meteen te eten en toen hij voelde dat het genoeg was geweest, kwam er een andere gedachte in hem op: `Als ik nu nog iets te drinken kon krijgen...´ En in het paradijs er is geen drankverbod, dus kwam er meteen een voortreffelijk wijntje aan.

En terwijl hij in de koele bries van het paradijs heerlijk ontspannen in de schaduw van de boom zich de wijn liet smaken, begon hij zich af te vragen: `Wat gebeurt er hier? Ben ik gaan dromen of zijn er hier soms spoken die een gemeen spelletje met me spelen?´ En daar had je de spoken al! Ze zagen er woest, afgrijselijk, walgelijk uit. Hij begon te sidderen en het flitste door hem heen: `Nu heeft mijn laatste uur geslagen. Die kerels gaan me vermoorden.´

En toen werd hij vermoord.

Deze gelijkenis is al heel oud en van immense betekenis. Je denken is de wensboom. Wat je ook denkt, vroeg of laat gaat het in vervulling. Soms zit er zoveel tijd tussen dat je helemaal vergeten bent dat je het zo hevig gewenst hebt, soms liggen er jaren tussen, soms levens en zie je er geen verband meer tussen. Maar als je goed kijkt, zul je zien dat je gedachten jou en je leven creëren. Ze creëren je hel en creëren je hemel. Ze creëren je ellende en creëren je vreugde. Ze creëren het negatieve en ze creëren het positieve. Iedereen is een tovenaar die een magische wereld om zich heen spint en weeft en daar dan in verstrikt raakt. De spin wordt de gevangene van zijn eigen web.

Als je dat eenmaal hebt begrepen, begint alles anders te worden. Dan kun je de zaken omkeren. Dan kun je van je hel de hemel maken, het is gewoon een kwestie van een ander gezichtspunt kiezen. Of als je verzot bent op ellende, dan kun je het je zo ellendig maken als je maar wilt, tot je innige tevredenheid. Maar dan zul je je nooit beklagen want je weet dat het jouw creatie is, jouw kunstwerk en dat je er niemand anders voor verantwoordelijk kunt stellen. De verantwoordelijkheid ligt helemaal bij jou.

Dan verschijnt er een andere mogelijkheid, namelijk dat je afziet van het creëren van de wereld, dat je daarmee ophoudt. Je hoeft geen hemel en hel te creëren, je hoeft helemaal niets te creëren. De schepper kan zich ontspannen, kan met pensioen gaan.

Meditatie is het met pensioen gaan van het denken.